عشق مقدمه ای بر خود شناسی و خدا شناسی. قسمت هفتم

قسمت هفتم:

در ازل پرتو عشقت ز تجلی دم زد      عشق پیدا شد و آتش به هم عالم زد

به دید عرفا فلسفه خلقت از تجلی و محبت حضرت حق جل جلا له بوده و اینکه عشق تا این اندازه در زندگی انسانها موثر افتاده بواسطه فطرت انسان و وابستگی انسانها به ذات احدیت نهادینه بودن عشق در وجودشان است .لذا به دید مذ هبیون عشق جز لا ینفک ازمذهب است . اما آنچه لازم به توجه بیشتر است اینستکه فراموش نکنیم وقتی مفهوم اصیل آن را درک میکنیم که بی غرض و با منطقی ریشه ای و درست به یک مذهب استوار از نظر اصول ومبانی و........... اعتقاد داشته باشیم. وهمچنین نباید فراموش کنیم که بدون استسنا همه انسانها با وابستگیهای متفاوت در  حال زندگی هستند و اگر در یک وابستگی عروج بیشتر داشته باشند به عشق نزدیکتر می شوند . حال به دست  خود انسانهاست که به چه وابستگی خود را بیشتر کنند و محو در عشق آن شوند وآیا دارای آن ارزش باشد یا نباشد. لذا باید  همانگونه که اشاره کردیم تواما با یک درایت خاص واصولی همسفر باشیم. اما از این قسمت به بعد قبل از آنکه دوباره به ادامه این بحث بر گردیم لازم است به انواع وابستگیهایی که مقدمه عشقهای ما میباشد بپردازیم تا بتوانیم مفاهیم مورد نظر را بهتر در کنیم.

 وابستگی به تجملات: انسان بواسطه میل زیادی خواهیش و حس زیبا دوستی معمولا به بسیاری  از اجناس و اموالی که در کنار ش می بیند  علاقه مندشده و سعی درجمع آوری آنها دارد. وگاه برای برخی از انسانها بقدری این میل افزایش میابد که در حد یک شبه عشق تبلور پیدا میکند  و متاسفانه خیلی از ارزشهای مثبت وخوب را فدای بدست آوردن آن وسیله مورد نظرشان میکنند . اما نتیجه این میل همانگونه که گفتیم در حد متعارف ومعمولش خوب میباشد و وقتی برای یک چیز فانی به این حد افراطی گری میشود طبیعتا مانع پیشرفت خیلی از صفتهای انسانی دیگر میشود بعلاوه اینکه بعد از بدیهی ترین اتفاق حقیقی و واقعی یعنی مرگ هیچ کدام از این وسایل جمع آوری شده به همرا ه انسان نخواهد بود پس این همه تلاش عبث برای چه؟ بنابراین ایسن واقعیت مجددا اثبات میگردد که وابستگی و عشق نسبت به امور فانی عموما منطقی به نظر نمیرسد. مگر برای کسانی که به خدا و مذهب و معاد و جهان آخرت اعتقادی نداشته باشندو همه چیز را در این دنیا خلاصه ببینند. که در اقلیت هستند.

وابستگی به قدرت: متاسفانه هستندانسانهایی که میل قدرت طلبیشان بقدری افزون میشود که حتی این تصور را که روزی از این قدرت کاذب فرو خواهند ریخت را در ذهن خود عبور نمیدهند و همیشه خود را صاحب قدر ت  میدانند. قدرتی که اگر از نظر ورزشی باشد افول خواهد داشت ـ اگر از جنبه سیاسی باشد عاقبتی خوش نداشته گاه خیلی زود تر از حد انتظار به افول خواهد رسید  ـ و به تجربه ثابت گردیده قدرت از هر جنبه ای که باشد که وابسته به مکملهای خوبی و مذهبی نباشد عموما مانده گاری مثبت نخواهد داشت. هرچند برای خود فاعل آن در دنیا اثری نخواهد داشت و بعد از مرگ از قدرت خود حاصلی نخواهد برد . واینکه گفتیم مانده گاری آن فقط بواسطه مکملهای ذکر شده قابل تعریف و مانده گاریست بواسطه اعتقاد مذهبی بهینه و اعتقاد به معاد است که باعث میشود انسان از قدرت خود در مسیری استفاده میکند که خالق او از آن خواسته وهمین باعث میشود هم اثر مثبت دنیوی برای او داشته باشد هم نتیجه اخروی . جدای از اینکه انسان باید به این نکته توجه داشته باشد قدرت نهایی و اصلی به دست خالق اوست و هیچ گاه نباید در مقابل برتر از خودش غره شود. بنابرین این وابستگی جدای از اینکه فانی میباشد ارزش جانفشانی هم ندارد وبرای رسین به آن منطقی نیست که انسان همه وجود خود را فدای آن کند.لازم به توضیح استکه درخصوص فانی ویا باقی بودن آن در شرایط تعریفی بحث مستقلی را میطلبد.